www.wmh.fora.pl

Szymon

Zazwyczaj tak ale ostatnio coraz częściej "Pruszków" jest dłuższy więc muszą kombinować Razz

Dodam jeszcze, że po kolejnej partii badań zamknięto wjazd na tory 64-66 od strony WOB, więc wyjazd z tamtej strony ma już tylko tor 67. Natomiast na WOA zamknięto przejazd przez rozjazdy 31 (wjazd na bocznicę Ursus - "uwięziony" został tam skład węglarek DB Schenkera do Energetyki Ursus Mr. Green

) oraz 46 (wjazd od strony górki na tory 9-11). Na WOA bajzel jest teraz jak siemasz bo nie ma torów na przyjmowanie pociągów... Na szczęście te dwa ostatnie rozjazdy w najbliższym czasie będą remontowane Smile

Piotr

Szymon

Kulecki

Judyta

Wskazałam miejsce w którym pracowałam od 1976 roku. W tamtym czasie był to pokój sytuatorów. Byłam pierwszą kobietą której powierzono to stanowisko. Smile

Wkrótce przemianowano nas na dyspozytorów wagonowych. Zbieraliśmy sytuację z odcinków:
Od Radziwiłowa do Warszawy
Od Szymanowa do Warszawy
Od stacji Szeligi (CMK ) do Warszawy.

W chwili gdy sytuatorów przekwalifikowano na dyspozytorów Smile

nasz pokój zmienił zupełnie wygląd. Smile

Propaganda sukcesu i rozkwit stacji musiał być widoczny Smile

Pamiętam jak wprowadzono akord na górce rozrządowej, a premia była uzależniona od zepchniętych wagonów Smile

Tu mieliśmy cuda niewidy Smile

Zdarzało się , że cały skład przygotowany do odjazdu wjeżdżał na górkę po to tylko żeby zaliczyć go ponownie do rozrządu. Smile

Druga fotka przedstawia widok budynku stacyjnego od strony ulicy Noteckiej. Pracę w Biurze Wagonowym rozpoczęłam 13 lipca 1972 roku. Naczelnikiem stacji był w tym czasie Marian Nowak, a moim bezpośrednim przełożonym Tadeusz Osiecki.
Przyjęcia do pracy odbywały się w Oddziale przy ul Sławińskiej (późniejsza dyrekcja) Smile

Fotki wstawiłam dzięki uprzejmości Piotra i myślę, że wybaczy mi "ucięcie" i przybliżenie budynku.
Przepraszam i proszę o wybaczenie, a jak mocno się obrazisz to sprawę oprzemy o bufet i załatwimy wszystko polubownie Smile

Za moich czasów na torze:
62 -stały próżne platformy
54- węglarki na spływ
74-kryte
75- zbieraliśmy graty do naprawy na WGW

Za spływ węglarek na Śląsk dyspozytorzy dostawali sporą premię Smile

Przy WOA stały wagony "cenne " czyli alkohole, papierosy itd Smile

Piotr

Judyta

[link widoczny dla zalogowanych]

Na zamieszczonej fotce widać tzw " bocianie gniazdo" czyli pokój dyspozytorów wagonowych. Niżej pod nami urzędował dyspozytor stacyjny.
Na pierwszym piętrze na bocznej ścianie -okna przychodni zakładowej.
dalej był pokój zastępców naczelnika i telegraf czyli tzw. dalekopisy. Po przeciwnej stronie była odprawa pociągów i pokój przewodniczącego ZMS-u.
Na parterze były kolejne trzy pokoje biura wagonowego, pokój magazyniera ( wydawano odzież ochronną) a za nim tzw. kredowacze i SOK.
Nie wiem czy wiecie, ale na tej stacji pracowały całe rodziny. W stanie wojennym kiedy wszyscy dostaliśmy karty mobilizacyjne zabierałam swojego sześcioletniego syna do pracy. Często spał na noclegowni lub jeździł z maszynistami zwiedzając stację Smile

Piotrze -sprawiłeś mi ogromną radość tymi fotkami. Tyle wspomnień i różnych przeżyć wiąże się z tym miejscem. Dziękuję!

PS Bufet nadal aktualny Smile

I pamiętaj nigdy nie mów "nigdy" Smile

Piotr

Czytam tak sobie te relacje i wspomnienia Judyty z pracy stacji w latach 70-tych, 80-tych i próbuję sobie to wszystko wyobrazić...
Ech... Szkoda, że tamte czasy już nie powrócą Sad

oczywiście abstrahując od sytuacji polityczno-gospodarczej, bo tej wolelibyśmy zapewne nie pamiętać.
Pod koniec lat 80-tych miałem zaledwie kilka lat i Odolanach nie wiedziałem nic więcej, poza tym że w ogóle gdzieś są. Ale w latach 90-tych zacząłem się już trochę bardziej interesować koleją, a to głównie za sprawą właśnie WMH, tamar oraz Jelonek, obok których mieszkałem. Najwięcej informacji o stacji udało mi się zebrać w latach 2006-2008. Moja żona (wówczas jeszcze dziewczyna) jako studentka Wydziału Transportu Politechniki Warszawskiej, pisała pracę magisterską właśnie o Odolanach. To był temat: Proces Technologiczny pracy stacji Warszawa Główna Towarowa dla zmiennego potoku ruchu. Oj, wiele się wtedy nachodziłem po stacji, budynku "Zachód" i posterunkach ruchu. To były piękne lata Smile

Oczywiście ja jako humanista (absolwent Wydziału Historycznego UW) niewiele mogłem pomóc w kwestii technicznej, ale każdą wolną chwilę wykorzystywałem na poszukiwanie historii stacji, bieganie z aparatem i dokumentowanie wszystkiego co tylko się da. I tu pamiętam pierwsze schody... Kolejarze z WGT to bardzo sympatyczni ludzie, ale niestety trudno od nich wyciągnąć jakiekolwiek informacje historyczne. Zacząłem szukać w rożnych źródłach, encyklopediach Warszawy i muszę powiedzieć, że nie lada wyczynem było zebranie jakiś sensownych informacji o Odolanach. Dobrze rozumiem słowa Judyty:

Judyta

Piotr

Kulecki

Piotr